12 Ιαν Ξεχωριστές ευχές για το νέο χρόνο….
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
Η διάκριση του χρόνου σε παρελθόν, παρόν και μέλλον παρουσιάζει αναλογικά κενά μνήμης, διαίσθησης και φαντασίας. Για το παρελθόν όσα δεν θυμόμαστε, δεν έχουν αξία καθότι η ζωή σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να τη διηγηθεί. Για το παρόν –το οποίο τάχιστα διολισθαίνει προς το παρελθόν- αξία έχει η ενόραση και η συγκίνηση που μπορούν να αποτελέσουν αργότερα εκλεκτή μνήμη. Για το μέλλον εκείνο που μετράει είναι η προσδοκία για κάτι καλύτερο, σχεδιάζεται με την αχαλίνωτη φαντασία μας και προφανώς όχι με χρονική ακρίβεια. Έτσι λοιπόν ο Άγιος Αυγουστίνος στο έργο του «Εξομολογήσεις» μας δίνει μια άλλη διάκριση του χρόνου απ’ αυτήν που ξέρουμε. Χρησιμοποιεί “το παρόν του παρελθόντος”, “το παρόν του παρόντος” και το “παρόν του μέλλοντος”. Η μνήμη είναι το παρόν του παρελθόντος, η άμεση γνώση είναι το παρόν του παρόντος και η προσδοκία το παρόν του μέλλοντος.
Εμείς σήμερα, όσοι τέλος πάντων έχουν ασκηθεί στους απολογισμούς και την αυτοκριτική, φρεσκάρουμε τη μνήμη μας, στηνόμαστε με ειλικρίνεια απέναντι από τον καθρέφτη και διαλογιζόμαστε με το δικό μας μοναδικό τρόπο. Κάτι καλό πράξαμε, κάτι λάθος, κάτι αποφύγαμε, σε κάτι αδρανήσαμε. Φυσικά δεν επέχει θέση εδωλίου, αλλά να διδαχθούμε βρε αδερφέ από τα πεπραγμένα μας. να γίνουμε καλύτεροι και φυσικά χρησιμότεροι. Οι ευχές των ημερών που μας φιλεύουν οι δικοί μας άνθρωποι αφορούν μόνον το μέλλον και θα μουχλιάσουν αν δεν τις επιδιώξουμε. Τα «χρόνια πολλά» περιέχουν τα πάντα και πάνω απ’ όλα την υγεία. Για τα υπόλοιπα δίνουμε σιωπηρά υποσχέσεις στον εαυτό μας για αγώνα και αυταπάρνηση. Του χρόνου πάλι θα σταθούμε στον καθρέφτη και πρέπει να ντρεπόμαστε όλο και λιγότερο για τη συνέπεια.
Άντε λοιπόν, χρόνια πολλά κι από μένα για μια χρονιά περισσότερο φωτεινή από κάθε άποψη.
Χρ. Σαμαντάς
Υ.Γ. Επειδή οι μάσκες άσπλαχνα κρύβουν το χαμόγελο, ας εστιάζουμε στα μάτια. Έχουν κι αυτά να μας πουν πολλά. Έτσι γιαβρί μου;
Η ξεχωριστή και ιδιόμορφη έκφραση των ευχών για το νέο χρόνο, όπως πάντα άλλωστε συμβαίνει στα γραπτά του συνταξιούχου συναδέλφου Χρίστου Σαμαντά, αποτελεί κάθε φορά μια αναμενόμενη έκπληξη που αγωνιωδώς περιμένουμε όλοι. Τουλάχιστον όλοι οι γνωστοί του και οι φίλοι του.
Ο Χρίστος Σαμαντάς γεννήθηκε στη Λυγαριά Φθιώτιδας, σπούδασε Φυσική και υπήρξε μάχιμος στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως καθηγητής, υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και λυκειάρχης στο 2ο ΓΕΛ Έδεσσας.
Επιμορφώθηκε πάνω σε παιδαγωγικά και άλλα αντικείμενα στην Ελλάδα και Εξωτερικό. Συμμετείχε μέσω του συνδικαλισμού και άλλων κινημάτων σε πολύχρονους εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς και οικολογικούς αγώνες.
Αθεράπευτα ονειροπόλος χωρίς αναστολές, με ενεργητικότητα που δεν σταματά πουθενά, παράλληλα με την ιδιότητα του δασκάλου ασχολήθηκε ενεργά με δεκάδες αντικείμενα, δίνοντας έμφαση σε δραστηριότητες της πνευματικής ζωής, εθελοντισμού, οικολογίας, θεάτρου, μουσικής, αργυροχρυσοχοΐας, δημοσιογραφίας κ.α. Βιρτουόζος του μπουζουκιού και του μπαγλαμά, τραγουδιστής και υπεύθυνος χορωδιών, έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική. Έχει ταξιδέψει πολύ σε όλον τον κόσμο αποκομίζοντας εικόνες και εμπειρίες και στη συνέχεια τις μετέτρεπε σε έργο στην δουλειά του, στη ζωή του, στην καθημερινότητά του.
Έχει πολύ πλούσιο συγγραφικό έργο, συμμετείχε σε συγγραφικές ομάδες βιβλίων παιδαγωγικού περιεχομένου, περιοδικών, εφημερίδων όπου τακτικά αρθρογραφεί.
Ως διευθυντής του 2ου Λυκείου στην Έδεσσα και με τη συμμετοχή και του Λυκείου Ληξουρίου, υλοποιήσαμε από -23 Μαρτίου 2003 πρόγραμμα στα πλαίσια της Ολυμπιακής Παιδείας στα Καλάβρυτα με θέμα “Να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα”. Παράλληλα ήταν ο ομιλητής στις εκδηλώσεις της 21ης Μαρτίου και ο λόγος του είχε προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση.
Ο Χρίστος Σαμαντάς αποτελεί την επιτομή των λέξεων Άνθρωπος και Δάσκαλος, τιμώντας και τις δύο με τον πιο ιδανικό τρόπο. Με τιμάει με τη φιλία του από το 1993 και τον ευχαριστώ.
Βασίλειος Νικ. Σπανός
Διευθυντής ΓΕ.Λ. Καλαβρύτων